Leczenie bólu wciąż jest trudnym zadaniem dla lekarza, zaś dla pacjenta bardzo często ma znaczenie priorytetowe. U osób odczuwających ból dochodzi do zaburzeń snu, występuje poczucie zmęczenia, pogorszenie koncentracji i uwagi oraz utrata łaknienia – objawy występujące także w depresji. W obu przypadkach – bólu i depresji dochodzi do podobnych zaburzeń niektórych wspólnych neuroprzekaźników w mózgu. Przy długotrwałym bólu zwiększa się ryzyko wystąpienia depresji reaktywnej, z drugiej strony czynniki psychologiczne jak lęk i depresja oraz towarzyszące chorobie problemy socjoekonomiczne w znacznym stopniu wzmagają nasilenie i odczuwanie bólu. Łącząc farmakoterapię z metodami niefarmakologicznymi leczenia bólu, w tym akupunkturą, uwzględniamy także działanie przeciwlękowe i przeciwdepresyjne.

Metody walki z bólem można podzielić na farmakologiczne i niefarmakologiczne.

Leczenie farmakologiczne to cała gama leków przeciwbólowych. Należy zaznaczyć, że lek „inteligentny”, który działałby tylko w miejscu bólu, wybiórczo, np. na ból pleców, kolana czy głowy – nie istnieje. Preparaty przeciwbólowe oddziałują na cały organizm mogąc powodować objawy uboczne. Właściwie dobrane leczenie zapewnia dobrą kontrolę bólu u ponad 85% chorych. Warunkiem jest dobór leku odpowiedni do natężenia bólu i jego rodzaju, wieku chorego i dodatkowych obciążeń. Ważne, aby lek podawać w dawce terapeutycznej i drogą podania (doustna, iniekcje, maść) najbardziej odpowiednią dla danego pacjenta i preparatu. Ze względu na bardzo złożony mechanizm powstawiania, ból często jest oporny na leczenie farmakologiczne i dlatego IASP (The International Associacion for the Study od Pain – Międzynarodowe Towarzystwo Badania Bólu) zaleca w terapii postępowanie wielokierunkowe, w którym mają również miejsce blokady i zabiegi neurodestrukcyjne.

Zabiegi te charakteryzują się niewielkim stopniem obciążenia chorego i jeśli wykonuje się je zgodnie z istniejącymi wytycznymi nie stanowią zwiększonego ryzyka. Są natomiast skuteczną dodatkową alternatywą leczniczą. Zmniejszenie bólu do akceptowalnego poziomu, chociaż na kilka miesięcy, w znacznym stopniu poprawia komfort życia pacjenta, uwalniając go jednocześnie od regularnego zażywania leków przeciwbólowych.

CHOROBY NEUROLOGICZNE I ORTOPEDYCZNE:

• bóle głowy, migrena
• bóle kręgosłupa i pleców
• przepukliny jądra miażdżystego dysku (dyskopatie)
• rwa kulszowa
• neuralgia trójdzielna
• uszkodzenie obwodowe nerwu twarzowego
• bolesne neuropatie obwodowe
• neuralgia międzyżebrowa i popółpaścowa
• łokieć tenisisty
• zespół bolesnego barku
• reumatoidalne zapalenie stawów
• zespół cieśni nadgarstka
• urazy sportowe

ZABURZENIA CZYNNOŚCIOWE:

• bezsenność
• zespół przewlekłego zmęczenia
• depresja
• nerwice
• lęk uogólniony i napadowy
• stres

CHOROBY ŻOŁĄDKA I JELIT:

• zapalenie i nieżyt błony śluzowej żołądka
• zespół jelita drażliwego
• przewlekłe zaparcia
• przewlekłe biegunki
• stan po wirusowym zapaleniu wątroby

UKŁAD ODDECHOWY:

• zapalenie zatok
• astma oskrzelowa
• częste infekcje związane z zaburzeniami odporności

Na każdym etapie diagnostyki i leczenia Pacjent ma możliwość zadawania pytań i na tej podstawie podejmowania decyzji co do dalszego postępowania.