Nietrzymanie moczu

Nietrzymanie moczu ze względu na wstydliwą specyfikę jest często ukrywane przed lekarzem, chociaż schorzenie jest całkowicie uleczalne. 

Problem ten dotyka w większości kobiet, osób starszych, osób z cukrzycą, otyłych czy z osłabieniem dna miednicy (czyli mięśniami kegla) np po ciąży. 

Nietrzymanie moczu to termin określający różne formy mimowolnego częściowego lub całkowitego opróżnienia pęcherza, a wśród przyczyn wyróżniamy schorzenia układu moczowo-płciowego oraz układu nerwowego.

‍

Fizjologia oddawania moczu

Mocz produkowany jest przez nerki a następnie spływa do pęcherza moczowego stopniowo go wypełniając. Za utrzymanie moczu odpowiadają mięśnie dna miednicy które otaczają i zaciskają cewkę moczową. Po wypełnieniu pęcherza do mózgu dociera sygnał który odpowiada za potrzebę oddania moczu a następnie mózg wysyła kolejny sygnał do mięśni miednicy które ulegają rozluźnieniu i mięśni pęcherza które ulegają skurczowi. 

Do zaburzeń oddawania moczu czyli nietrzymania dochodzi kiedy któryś z powyższych etapów jest nieprawidłowy. Może to być związane z chorobami układu nerwowego, częściej jednak przyczyną są zaburzenia różnych odcinków dróg moczowych. 

‍

Rodzaje nietrzymania moczu

Nietrzymanie moczu inaczej zwane inkontynencją moczu w zależności od podłoża problemu wyróżnia nastepujące przykłady:

• funkcyjne nietrzymanie moczu – dotyczy osób które nie są w stanie dotrzeć do toalety na czas
• naglące nietrzymanie moczu – to potrzeba natychmiastowego oddania moczu. Jest wynikiem zbyt wczesnego kurczenia się pęcherza moczowego i wiąże się z chorobami prostaty, nowotworami jelita, jajnika, macicy i stanami pozabiegowymi.
• nietrzymanie o podłożu neurologicznym – występuje u osób ze schorzeniami neurologicznymi
• Wysiłkowe nietrzymanie moczu - mimowolne oddawanie moczu związane z wysiłkiem powodującym wzrost ciśnienia w brzuchu (np. kichnięcie, śmiech). 
• mieszane nietrzymanie moczu – połączenie nietrzymania naglącego z wysiłkowym
• nietrzymanie z przepełnienia - zaburzone fukcnjonowanuie pęcherza
• kropelkowe wyciekanie – ma miejsce krótko po wizycie w toalecie i towarzyszy problemom z prostatą
• przemijające nietrzymanie moczu - jest przejściowe np w sytuacjach infekcji dróg moczowych (zapalenie pęcherza)

‍

Diagnostyka i leczenie

Diagnostyka nietrzymania moczu opiera się na wywiadzie z pacjentem, badaniu fizykalnym brzucha, ginekologicznym u kobiet lub prostaty u mężczyzn oraz stwierdzeniu występowania objawów klinicznych. Po za stosowaniem „dzienniczka” czy próbą kaszlową pacjenta kieruje się na ogólne badanie i posiew moczu w celu wykluczenia zapalenia oraz stosuje się test wkładkowy. Ważnym elementem diagnostyki są również badania obrazowe USG, RTG (urografia) czy cystoskopia. 

W celu leczenia należy się zgłosić do lekarza urologa który następnie decyduje czy możliwe jest leczenie zachowawcze czy konieczne jest operacyjne. Do metod zachowawczych możemy zaliczyć trening dna miednicy, elektrostymulację, terapie behawioralna, zmianę stylu życia czy farmakoterapia. Jeśli metody zachowawcze nie przyniosą rezultatu stosuje się leczenie chirurgiczne (głównie przy wysiłkowym nietrzymaniu moczu) które jest małoinwazyjnej i bardzo skuteczne. 

Pamiętaj, że nietrzymanie moczu jest zawsze nieprawidłowym objawem i nie należy przyjmować tego jako „normalną” sytuację w związku z postępującym wiekiem czy innymi czynnikami. Umów się na konsultację i nie rezygnuj z aktywności zawodowej, życia towarzyskiego lub współżycia z partnerem.

‍

‍